بیماری بلایت گردو

بيماری بلايت گردو كه از آن تحت عنوان پوسيدگی مغز گردو نيز نام برده می شود، يكی از جدی تـرين بيمـاريهای برگ و ميوه گردو است كه عموماً در مناطقی با بهارهايی پرباران، شديداً خسارتزا می باشد.بعـضی ازمحققين عقيده دارند كه خسارت بلايت از مجموع خسارات ديگر بيماری هـای گـردو بيـشتر اسـت. اكثـر خـسارت اقتصادی بيماری بلايت به دليل حمله باكتری به ميوه است كه اگر كنترل نشود در بهارهای گرم و مرطوب می توانـد تا بيش از 50 درصد خسارت وارد نمايد.

باكتری به كليه بافت های برگ اعم از رگبرگ های اصلی و فرعی، پارانـشيم و دمبـرگ حملـه مـی كنـد. علائـم بيماری در پارانشيم به صورت لكه های قهوه ای تا سياه چند ميلی متری كه با هاله زرد-سبز احاطه شده و سپس نكروزه، قهوه ای و خشك می شوند، بروز می نمايد. در مواردی بيماری به حاشيه برگ هـای جـوان حملـه كرده و موجب بد شكلی برگ های در حال رشد می گردد. هم چنين خطوط سياه رنگی در رگبرگ هـا ايجاد می شوند. در صورت صدمه شديد بافتی، برگ می افتد اما اغلب روی درخت باقی مانده و منبع آلـودگی هـای جديد می گردد.

حمله در ابتدای فصل منجر به چروكيـدگی و ريزش گل ماده و آلودگی گلگاه ميگردد. آلودگی گلگاه باعث ريزش شديد ميوه های كوچك مـی گـردد بطـوريكه در سال هایی كه آلودگی شديد است، زمين پوشيده از ميوه های نارس می شود. در صورت عدم ريزش، در پوست سبز ميوه هـای نـارس آلـوده،لكه های تيره آب سوخته تشكيل می شود . لكه هايي كه در اثر آلودگی گلگاه ايجاد مـی شـوند معمـولا انتهایی می باشند. سطح كلاله از ماده ای چسبناك پوشيده شده كه موجب نگهداری دانه گرده و باكتری می شود.

كنترل بيماری بلايت گردو عمدتاٌ مبتنی بر كاربرد سموم شيميایی بوده و عمليات مناسب زراعی، رعايت مـوازين بهداشتی و كاشت ارقام مقاوم است .كنترل شيميایی بيماری بلايت توسط محلول پاشی سموم مسي صورت مي گيرد. تعداد محلول پاشـي بـسته بـه فراواني، مدت و شدت باران بهاره، زمان برگ دهی و تاريخچه بيماری در باغ متفـاوت اسـت امـا مهـم تـرين عامـل،ميزان بارندگي بهاره است و لذا تصميم گيري در اين ارتباط ساليانه صورت مي گيرد. به طور كلـی در منـاطق كـم باران 1 الي 3، پرباران 3 الي 6 و مناطق مستعد بيماری تا 10 محلول پاشي در يك فصل رويشي لازم است. برنامه استاندارد شامل 7 محلول پاشي از مرحله تورم جوانه انتهـایی تـا برداشـت ميـوهاست. بر اساس اين برنامه، نوبت هاي اول الي سوم سم پاشي كه از بالاترين اهميت برخوردارند، به ترتيب در مراحلتورم جوانه، تمام شكوفه و ظهور ميوه صورت گرفته و سپس بر اساس ميزان بارندگي، نوبت هاي چهارم تا هفـتم بـافواصل 7 الي 14 روز انجام مي شوند.نتيجه آخرين بررسي ها نشان ميدهد با توجه به اين كه منبـع اصـلي آلـودگي اوليـه ، بـرگ هـاي روئيده از جوانه هاي آلوده مي باشد، مناسب ترين زمان نوبت اول سم پاشي مرحله رويـشي ا سـت، يعنـي زماني كه 30 الي 40 درصد جوانه هاي برگ شكفته انـد (معمـولا 7 روز پـس از تـورم جوانـه انتهـايي) مـي باشـد.

 

– عوامل ژنتیکی و نوع رقم انتخابی

معمولا در ارقام زودرس چون فرایند رسیدن کامیوه با هوای گرم اواسط تابستان همزمان است. مغزها تیره‌تر شده و از کیفیت آنها کاسته می‌شود پس با شناسایی ارقام دیررس و مرغوب و پرورش این ارقام می‌توان از مسئله تیرگی مغز گردو تا حدودی جلوگیری نمود.

– عوامل محیطی (دما، آب و هوا، رطوبت و نور)

تابستان‌های گرم و درجه حرارت‌های بالا 38 درجه سانتیگراد در طی دوره سفت شدن مغز باعث تیره شدن آن می گردد. برای دستیابی به گردوهای با مغز پر و میزان چربی بالا، درجه حرارت‌های 27 تا 33 درجه سانتیگراد در طول چنذین هفته قبل از برداشت ضروری می‌باشد.

– زمان برداشت و روش برداشت

برداشت مکانیزه و انتخاب روش برداشت صحیح که در حداقل زمان انجام گیرد اهمیت دارد. در برداشت مکانیزه از ماشین پوست‌گیر بسیار الزامی است. فصل برداشت گردو بستگی به شرایط محیطی دارد از اواخر تابستان یا اوایل پاییز برداشت می‌شود. هنگام برداشت گردو پوست آن باید به رنگ قهوه‌ای مایل به خاکی در آمده باشد و پوست آن به راحتی از گردو جدا شود. برداشت محصول گردو باید در اولین فرصت که گردو‌ها پوست می‌دهند انجام شود.

– تغذیه و کوددهی

– نحوه خشک کردن گردو و مدت زمان انبار داری

از بین بردن پناهگاه زمستانه آفت

– بستن نوار‌های مقوا چین‌دار و یا گونی به دور تنه درخت، لارو‌ها برای زمستان گذرانی به داخل سوراخ‌های مقوا می روند، در اواخر زمستان مقواهای مذکور که حاوی لارو‌های زمستان گذران هستند باز کرده و باید منهدم شود.